Mensen uiten zich makkelijker dan voorheen en steeds meer publiek. Fysieke ontmoeting en informatie-uitwisseling maken plaats voor digitaal online. Er ontstaan nieuwe omgangsgewoonten die een grote impact hebben op de verbinding tussen mensen. Zo is de relatie tussen mens en organisatie steeds formeler en protocol gestuurd geworden.
Gestaag is men niet meer in staat om zelf verantwoordelijkheid te nemen voor acties buiten een functie, relatie of over de grens van de organisatie. Mensen raken minder betrokken en worden makkelijker buitengesloten. De relevantie van de relatie wordt minder vanzelfsprekend.
Door steeds meer risico’s te mijden worden organisaties feitelijk almaar fragieler. Terwijl ze baat zouden moeten hebben bij een zekere wanorde, chaos en nieuwsgierigheid ten einde ‘antifragiel’; robuust en ondernemend te zijn.
De wereld functioneert niet dankzij een geprogrammeerd ontwerp, universitair onderzoek, beleidsplan of bureaucratische budgetten. De toekomst is in handen van organisaties die bereid zijn open te staan voor onvoorspelbaarheid, mensen een eigen kracht -terug- te geven en te ondersteunen in eigen initiatief en zelfvoorziening.
De randvoorwaarden voor een nieuwe verbinding zijn drempelloos, relevant en veilig. Er ontstaat dan als vanzelf een nieuwe context voor inspiratie, ‘toevallige’ variaties, vitaliteit, maatschappelijke relevantie en betrouwbare informele relaties tussen mensen.
Na 20 jaar onafhankelijk onderzoeken, experimenteren en leren toepassen geven we mensen met een maatschappelijke initiatief en organisaties zicht op nieuwe verbinding, betekenisgeving, vertrouwen, wederkerigheid en waardecreatie. Niet door af te wachten, maar zelf stappen te zetten naar een meer zelfvoorzienende samenleving.
